صادق دری تو کندی دل

دیدی من شکستم از غمت عزیزم
سخته رفتن تو دربدر میگردم بعد رفتن تو
من و دل چه تنها شده دل یه رسوا با دو چشم گریون
میکشم پاهامو توی این خیابون
توکندی دل از من بگو چرا
با من چرا شدی مثل غریبه ها
شکستم من خاموش و بیصدا
دیوونه تر شدم مجنون قصه ها
تو کندی دل از عاشقت چرا
دیوونه تر میشه هر شب تو کوچه ها
از داغ عشق تو میسوزه هر زمان
آروم دل تویی هرجا وو هر مکان
باز توی اتاقم عکستو میبینم نمیشه نبودت
تو دوباره برگرد باهمه وجودت
واسه من عزیزم لحظه ها چه خوب بود
وقتی باتو بودم واسه تو میمیرم با همه وجودم