بردیا آقای قاضی

من اگه خودم اینجام چرا پیشته قلبم
مگه فرشته ها میشه که بد شن
تقصیر منه بدعادت شدی
ولی ببین دیگه دلم داره میبُره کم کم

انگار آب میریختیم پا گل مصنوعی
تو باعثی اگه دو به شک بودی
جا زدی تا دیدی یه کمبودی
ما خیلی بودیم بگو تو چقد بودی

تو که یه شبو تا صبح سر نکردی
دیوونه تو شاعرتر نکردی
میری ولی بازم برمیگردی
این خط و نشون
دیگه کسی واست من نمیشه
که همه ی وجودش باشه پیشت
دیگه کی با خنده بهت بده مهتابو‌ نشون

‌این روزا عاشقی شده یه بازی
خستم آقای قاضی
وقتی اینهمه میجنگی واسش
خب سخته ببینی ببازی
چرا طلب کارا بدهکارنو
دردام تو دلم تلمبارن
آقای قاضی چرا انگاری
همه یه زخم از دلت طلب دارن؟