مسعود پویا ساحل بارانی

چشمانت برده ایمانم
دل شده خانه ی آن نگاه حساست
شیرینم باتومیمانم
توبخواهی جان من فدای احساست

غرقم درموج موهایت
توهمان ساحل بارانی دریایی
آرامم رخ زیبایت
من به هرجایی برم کنارم آنجایی

عشق ازدوچشمت
میبردجان مرادرآن دل طوفانیودریائیت
بازباحضورت
قلب من آرام شدومستم ازآن آرامش روئیائیت
کاش تاهمیشه
چشم من غیرازدوچشمان سیاهت رانبیندجان من
باش درکنارم
بهترین جای جهان آنجاست که توباشی سروسامان من

یک نگاه کردی ومن شیداشدم
قبل توگم بودموپیداشدم
تاتومیرسی مراآرام جانی
دل پسندیوهمه روح وروانی

عشق ازدوچشمت
میبردجان مرادرآن دل طوفانیودریائیت
بازباحضورت
قلب من آرام شدومستم ازآن آرامش روئیائیت
کاش تاهمیشه
چشم من غیرازدوچشمان سیاهت رانبیندجان من
باش درکنارم
بهترین جای جهان آنجاست که توباشی سروسامان من