عادل منهاجی شام غم

آرام جان من ،  ای آخرین پناه
چون شمع رو به باد ، ماندم میان راه
حالا که می روی ، تنها ترین منم
این آه دل که را ، گویم به غیر چاه
بی تو زهرا ، تنها از غصه میخوانم
روزم که  ، در شام غم میمانم
ای جان جانانم ، بی تو بی سامانم
بی تو زهرا ، بی تو بر لب آمد جانم
بی تو شد ، این خانه بیت الاحزانم
ای ماه شبهایم ، بی تو من تنهایم
——-****——–
باور نمیکنم ، این رفتن تورا
اینگونه که شدی ، از حیدرت جدا
باگریه میدهم ، غسل شبانه ات
از سوز دل زنم ، فریاد بی صدا
درد سرها ، زهرا شد غسل پهلویت
جان دادم ، تا دیدم زخم با زویت
آه از این تقدیرم ، از این غم میمیرم
از زخمت باز ، خون تازه می بارد
رویت از ، کوچه ها خبر دارد
جان دادم با رویت ، با زخم ابرویت