مجید جاوید وصیت نامه

مگه از سنگ دلم و چه دل تنگه دلم
اسم زیبای تو ارباب شده اهنگ دلم
نبینم کرببلاتو این میشه ننگ‌ دلم که چقدر تنگ دلم
باز دوباره تک تنها خارج از نگاه دنیا چشامو میبندم اقا دلو میزنم به دریا
از همین جا پر میگیرم
رو به شهر اول و اخر دنیا
چشامو میبندم اقا دلو میزنم به دریا
به چه زیبا دل تنها
در طواف صحن مولا
یه طرف حضرت مولا
یه طرف حریم سقا
چه شکوهی چه جلالی
چه کمالی چه وقاری
چه نگاری چه بهاری
و حسین جان تو برایم همه ی دار و نداری
و حسین جان تو برایم همه ی دار و نداری
آرزوم اینه دم مرگ یه سلام بدم به آقا
بنوشم جام وصال و به سلامتی آقا
موقع جون دادن من
منو رو به کربلا بگردونیدو
روضو حضرت عباس بخونیدو
دور من سینه زنیدو
منو دیوونه کنیدو
تربتی زیر زبونم بذاریدو
رو تنم لباس مشکی حسینو بکشیدو
واسه روضه ی عطش اشک بریزیدو
اشکاتون و رو تن من بپاشیدو
هروله رو سینه ی من بِکنیدو
استخوونامو زیر پا بشکنیدو
تا که این غلام سیاهم
یه جو ابرو بگیره
واسه من کفن زیاده
که کسی به اربابم کفن نداده
بیاد مرشد ایرج زنجانی روحش شاد