محمدرضا عشریه بدون عباس

شاید که قسمت تو خواهر اینه
بدون عباس بری تا مدینه
به مادرش نگو چجوری جون داد
بهتر اشکای تورو نبینه
بیا باهم بریم کنار عباس
نکنه دوره اش بکنن یه وقتی
چه صحنه ی تلخیه که ببینی
چشم داداشت میبینه به سختی
فکر نکنی تنهایی من میتونم
سخته برای هردومون میدونم
تو که بیمعرفت نبودی عباس
پاشو داداش که بی تو نصف جونم
دلم مثلِ سرت شکسته داداش
زهرا بالا سرت نشسته داداش
زیارتت قبول که اونو دیدی
هیچ موقع تو به من نگفتی داداش
پاشو ببین که سر به زیر رسیدم
تو بارون نیزه و تیر رسیدم
تو مثل یه کوه بودی واسم عباس
منو ببخش اگر که دیر رسیدم
تادستاتو تو علقمه بریدن
پیری زود رس حسینو دیدن
یه مادری نزاشت بیوفتی از اسب
اما صدای نالتو شنیدن
عمود آهنین و فرق خونیت
بند نمیاد خون زخم پیشونت
با هرچی دستشون اومد میزدن
آخ بمیرم داداش برا جوونیت
فکر نکنم بعدِ تو زنده باشم
جای تو من باید شرمنده باشم
هل هل هاشون خیلی گوش خراشه
باگریه هام شاهد خنده باشم
داغ غمت دلم رو بد سوزونده
دل رقیه ی منو شکونده
فکر نکنی داداش خوبی نیستم
رمقی توی زانوهام نمونده