متن آهنگ علیرضا افتخاری - همت آهو

شرمنده‌ام که همت آهو نداشتم
شصت و سه سال راه به این سو نداشتم
اقرار می‌کنم که من این های و هوی گنگ
ها داشتم همیشه ولی هو نداشتم
جسمی معطر از نفسی گاه داشتم
روحی به هیچ رایحه خوشبو نداشتم
فانوس بخت گم‌شدگان همیشه‌ام
حتی برای دیدن خود سو نداشتم
وایا به من که با همه‌ی هم زبانی‌ام
در خانواده نیز دعاگو نداشتم
شعرم صراحتی‌ست دل‌آزار، راستش
راهی به این زمانه‌ی نه تو نداشتم
نیشم همیشه بیشتر از نوش بوده است
باور نمی‌کنید که کندو نداشتم!
می‌شد که بندگی کنم و زندگی کنم
اما من اعتقاد به تابو نداشت
آقا شما که از همه‌کس باخبرترید
من جز سری نهاده به زانو نداتم
خوانده و یا نخوانده به پابوس آدم؟
دیگر سوال دیگری از او نداشتم