فردین کروکی شب آخر

شبه آخر چقدر حالت عجیبه روی لبهات همش امّن یُجیبه
تازه داشتم میگفتم به علمدار داداش عباس حسین من غریبه
شبه آخره، داداش ; فردا محشره، داداش ; زینب مضطره، داداش
امشب یکسره، داداش ; انگار مادره، داداش ; این دورو بره، داداش
واااای غریب مادر غریب مادر غریب مادر
یه نگاه کن ببین رنگم پریده نگو وقت جداییمون رسیده
توی خیمت با کی صحبت می کردی داشتی میگفتی از سر بریده
پیش خواهرت، ای وای ; می ریزن سرت، ای وای ; آخ انگشترت، ای وای
تیغ و حنجرت، ای وای ; جیغ دخترت، ای وای ; نعل و پیکرت، ای وای
واااای غریب مادر غریب مادر غریب مادر
یه دعا کن برام حالا که میری خدا صبرم بده برا اسیری
خداحافظ همه جوونیه من داره از راه میاد روزای پیری
بعد از کربلا، الشّام ; پناه بر خدا، الشّام ; بدترین بلا، الشّام
همه بی حیا، الشّام ; فحش و ناسزا، الشّام ; سیلی بی هوا، الشّام
واااای غریب مادر غریب مادر غریب مادر