متن آهنگ محمد معتمدی - سیستان

ای سربلند
روزهای رفته از یاد
سنگ صبور
ایستاده در دل باد
گنجینه ی زخمی ترین دلواپسی ها
شرقی ترین آیینه ی از عشق آباد
__
لب تشنگی های تو را هامون به هامون گشته ام
از عمق دریای عطش لب تشنه تر برگشته ام
مغروری و مغلوب این از پا نشستن نیستی
هربار زخمی میخوری مغرور تر می ایستی

__

به تهمتن بنویسید که هامون جان داد
سیستان خانه ی اجدادیمان رفت به باد
ای یلان باز به این ناحیه لشکر بکشید
سیستان از نفس افتاد به دادش برسید
سیستان از نفس افتاد به دادش برسید

___

ای ابرهای بی دلیل ای رودهای سوت و کور
میبارد آتش از دل این درد های بی عبور
ای بخت زود و دیر ما
آیینه ی تقدیر ما
مارا ببر تا ما شدن ای آخرین تصویر ما
_
این خاک سربلند تاریخ در غبار
همزاد آینه است هم ریشه ی بهار
بر درد کهنه ی این زخم بی شمار
ای اتفاق سبز باران شو و ببار