سیاوش کسرایی در ۵ اسفند ۱۳۰۵ در اصفهان متولد شد. وی شاعر و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. کسرایی دانش‌آموخته دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و از بنیان‌گذاران انجمن ادبی شمع سوخته بود. سیاوش کسرایی سُراینده منظومهٔ «آرش کمانگیر»، نخستین منظومه حماسی نیمایی است. وی یکی از شاگردان نیما یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند. از جمله مجموعه شعرهای به‌جای مانده از سیاوش کسرایی، می‌توان به مجموعه شعر آوا، مهره سرخ، در هوای مرغ آمین، هدیه برای خاک، تراشه‌های تبر، خانگی، با دماوند خاموش و خون سیاوش اشاره کرد. وی پس از عمل جراحی قلب و ابتلاء به ذات‌الریه در ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ در سن ۶۹ سالگی چشم از جهان فرو بست.