بهداد عابدین زاده (سروش خان) چرخ فلک

از یک جایی اشک چشمت خشک میشود
از جایی دگر بغض در گلویت قفل میشود
از یک جایی قلبت همجنس سنگ میشود
از جایی دگر
از جایی دگر دلت برای خودت تنگ میشود
از یک جایی همه چیز ناجور میشود
از جایی دگر حال دلت پریشان میشود
از یک جایی آدم از درون خرد میشود
تکه هایش در سرتاسر شهر پخش میشود
از یک جا دگر نمیدانی و نمیفهمی چه میشود
چشمانت کور میشود
چیزی برای دیدن نیست
گوشهاهایت کر میشود
چیزی برای شنیدن نیست
احساست نابود میشود ، چون
احساس بعید ترین طعنه واژه است
بعد میمانی و یک دنیا غم ، و
سیگار به سیگاری که
پشت هم دود میشود
فقط لحظه ای بخاطر بیاور فقط لحظه ای
که پا روی دلی گذاشتی و آرام گذشتی
نمیدانستی آخرش ، چه میشود ؟
حال دیدی باور کن
به خودت ثابت کن
این وابسته تو دگر عاشق نمیشود
دلش دگر دل ، نمیشود
روحش دگر درمان نمیشود
زخمش دگر خوب نمیشود
این آدم دگر آدم ، نمیشود
میدانی چرا ؟
چون دگر ،
چون دگر، اعتمادی ایجاد نمیشود
یادت باشد
یادت باشد دو زمان یکجا متوقف نمیشود
چرخ فلک از گردشش پشیمان نمیشود
یک جایی نقطه اتصالیست ،
برای رسیدن و وصل شدن به ،
خود به خودی های بی خودی
اما اما اما
صبور باش
جایی هست که همه چیز خود به خود به هم وصل میشود
خود به خود به هم وصل میشود
نازنین