رامین رنجبر لبخند ژکوند

تا منو با اسم کوچیک
توی جمعیت صدا کرد
میون مردم این شهر
یه الم شنگه به پا کرد

واسه ی داشتن من بود
که همش یه دندگی کرد
اون خلاف حرف مردم
منو خواستو زندگی کرد

" اونکه مشهوره به حرفاش
خیلی معروفه به چشماش
وای از اون عطرای تندش
اخ که لبخند ژکوندش
منو آروم نمیزاره
منو آروم نمیزاره "

من خودم قد یه لشکر
سخت طرفدار نگاشم
اخ که دیوونه ی اینم
توی هر لحظه باهاشم

من به قربون این احساس
که برام مثل نفس شد
گرمیه عشق خودش بود
که توی آغوشم حبس شد

"اونکه مشهوره به حرفاش
خیلی معروفه به چشماش
وای از اون عطرای تندش
اخ که لبخند ژکوندش
منو آروم نمیزاره
منو آروم نمیزاره "