مهاوا تاوان عشق

تقدیر از این رویا کابوس میسازه
با غم مرور میشم بی حدو اندازه
تو قاب پنجره تصویر رفتنه
با عشق شکستن و با عشق مردنه
وقتی که بین ما آوار حسمه
بی هم نفس شدن تاوان عشقمه
وقتی که لحظه ها تفسیر دردمه
وقتی که خستم و آینده مبهمه
باید غروبمو با مرگ زنده کرد
باید که سر کنم من پا به پای درد
تموم دنیارو بم بست میبینم
این روز و شب هارو یکدست میبینم
راهی که رفتمو با زخم برگشتم
احساستو دیدم بی رحم برگشتم
عشقه که تو دستام آهسته جون میده
وقتی که فردارو بی تو نشون میده
وقتی که زندگیم رنگ جنون داره
وقتی که فکر تو تنهام نمیذاره
باید غروبمو با مرگ زنده کرد
باید که سر کنم من پا به پای درد