علیرضا جاوید من از دور

دوست داره نمیگم نه
ولی منم اونقدر نبودم بد
قول دادم سر راهت نمیشم سد
جز تو این دیوونه رو چیزی راضیش نمیکرد
مثه بچه ای که بازیش نمیدن
خورد تو ذوقم جدا شدم ازت
وایسادم نگا کنم فقط
من از دور
تورو دوست داشتمت هر جور
دندم نرم و چشم کور
خداییش نبود پشت دلم زور
تو این عاشقی هیچکی نکرده من و مجبور
خوب بود اولش همه چی
محال بود از هم زده شیم
بودیم از آینده غافل
به دلم نشسته بودی
با اینکه دیوونه میشدی بعضی وقتا
زیر نور ماه کامل
من از دور
تورو دوست داشتمت هر جور
دندم نرم و چشم کور
خداییش نبود پشت دلم زور
تو این عاشقی هیچکی نکرده من و مجبور