حامد ضرغامی هیهات

هیهات من الذله
هر که پیمان با هوالموجود بست
گردنش از بند هر معبود رست
آن شنیدستی که هنگام نبرد
عشق با عقل هوس پرور چه کرد
بر زمین کربلا بارید و رفت
لاله در ویرانه ها کارید و رفت
بهر حق در خاک و خون غلتیده است
پس بنای لا اله گردیده است
رمز قرآن از حسین آموختیم
زآتش او شعله ها اندوختیم
ای صبا، ای پیک دورافتادگان
اشک ما بر خاک پای او رسان

هیهات من الذله

مومن از عشق است و عشق از مومن است
عشق را نا ممکن ما ممکن است
خون او تفسیر این اسرار کرد
ملت خوابیده را بیدار کرد