حامد منوری خاکستر

از عمق حسرتم هر چی بگم
کمه فرصت بده بگم چی توی قلبمه
فرصت بده بگم بی اعتنا نباش
حالا که سایه می از من جدا نباش
دنیا بدون تو تاریک و روشنه
کابوس کم شدن هر لحظه با منه
تنها شدم ولی تنهاترم نکن
تو شعله ی سفر خاکسترم نکن
با من غریبه ایی این گریه آوره
ما رو کجا کشوند دنیای مسخره؟