نیستار بیداریام کابوسمه

یه ستاره که نور نداره.از همه دنیا به کناره
حتی سایه ش هم به پاش.وای نمیسته بی قراره
منم اون ستاره سرد.منم اون از آدمها طرد
منم اون که جا گرفته.توی دود و الکل و درد

بیداریام کابوسمه.کاشکی دور شه از همه
توی خیالم دیدمت.کنار تو بهشتمه
سیاهیِ توی دلم.رنگ زده روی پیرهنم
بگیر تو دستهای منو.آروم شه طوفان دلم

یه لحظه فک کن که نباشه.یه قطره خون توی جسمت
مثل یه روح خسته موندی.توی زندون طلسمت
من که دیر کردم و دورم.پیش پام جاده شلوغه
نبض ساعت توی گوشم.تو رو دیدن آرزومه

بیداریام کابوسمه.کاشکی دور شه از همه
توی خیالم دیدمت.کنار تو بهشتمه
سیاهیِ توی دلم.رنگ زده روی پیرهنم
بگیر تو دستهای منو.آروم شه طوفان دلم