آرش عنقا پناه

تموم راهو تو فکر تو بودم
نفهمیدم چه جوری شد رسیدم
هوا پرشده از عطر نفس هات
چقدر این لحظه رو من خواب د‌یدم
کسایی که تو تکیه گاهشونی
از این صحن و سرا جایی نمی رن
نگفته غصه هاشونو می دونی
دعا کن همه شون حاجت بگیرن
“یه ایران آرزو دارن
تو مشهدالرضا باشن
رهاشن توی آغوشت
مثه کبوترا باشن
بشینن روبروی تو
بگن درد دلاشونو
کنار پنجره فولاد
صدا کنن خداشونو”
گره خورده به اسمت ، سرزمینم
تجسّم شکوه مشرقی تو
واسه دوباره آرامش گرفتن
پناه زائرای عاشقی تو