سعید آرام مقصد

بدون گفتن ، همه‌ی آرزوهام‌ و از بَری
رفیقِ بی‌منتِ من ، جانِ دلی ، تاجِ سَری

آی تویی که با یه نگات عاشقِ بودنم شُدم
دوس دارم این رابطه رو ، فقط خودت فقط خودم

اینکه بگم دوسِت دارم خیلی کمه
فرق داره خواستنم با خواستنِ همه

شبای آغوشِ تو روزِ روشنه
نگاهِ تو آینه ی روزایِ منه

هی بدی کردم تو بازم گفتی بیا
هی خوبی کردی ؛ توُ تمومِ بدیا

قشنگیات لحظه به لحظه بیشتَرن
چشمای من قشنگیات و از بَرن

مهربونیت جوریه که سراپا از خودت پُرم
چه خوبه که هستی و من همیشه با تو دمخورم

این که می‌گن اگه بخوای می‌شه واسم همون شده
خواسته‌ای که مقصدِ اون خودت نباشی بیخوده

اینکه بگم دوسِت دارم خیلی کمه
فرق داره خواستنم با خواستنِ همه

شبای آغوشِ تو روزِ روشنه
نگاهِ تو آینه ی روزایِ منه

هی بدی کردم تو بازم گفتی بیا
هی خوبی کردی ؛ توُ تمومِ بدیا

قشنگیات لحظه به لحظه بیشتَرن
چشمای من قشنگیات و از بَرن