فرهاد صفری مرگ سهراب

رفتیو دوراتو زَدی دوباره پیشم اومدی
دوباره گفتی عاشقی گُفتی منو خوب بلدی
روزا بیادتوهمش کناردَردام میشینم
شبا که چشمامو میبندم خوابُ رویامیبینم
امااینو بدون که من آدم سابق نمیشم،
(دیگه تو دریای دلت شبیه قایق نمیشم)
من پریشونم، یه داغونم، شبیه بغض بارونم…..
بدون تو، بیادتو، مث خاک خیابونم…
بیا قشنگترین،عشق روزای زندگیم
من خوردم آخرش دوباره چوب سادیگیم
چه فردایِ خوشی، خواب دیدیم
تمومِ نقشهامونو بر آب دیدیم
برگشتی اما دیگه دیره قلب من خوابه
(اومدنت مث دارو، بعد مرگ، سهرابه)
من پریشونم یه داغونم شبیه بغض بارونم
بدون تو بیادتو مث خاک خیابونم