امیر چهارم علی بی غم

کاشکی آروم بشن حال چشات
چقدر تو دلم خالیه جات
دیگه نیستی تو سمت دلم
چه عوض شده زاویه هات
انقدر حرف شنیدم سر تو ،دیگه من علی بی غمم
سر راه هر چی گل میبینم بی هوا میرم می کنم
پیش هر کی بده بشی تو خوب منی گلم
با گل رز زیر پاتو پر کنم
دوتایی پر بکشیم به آسمون
عصبی بشی خودم آرومت کنم
همین الانشم خیلیا از همینی که تو هستی صد هیچ عقبن
تو برام مث روزی و روشنی، اونا سیاهی تار شبن
واسه اون دلت جشن بگیرم
تا غما رو ازش بگیرم
با چشام زیر پاتو گلم ،وقتی میرسی فرش بگیرم