حسین فرصت علمدار

تا که علمدار گرفتار شد
خیمه ی ارباب عزادار شد
ناله زدی ناله ی ادرک اخا
جانِ برادر چه شده آه آه
بعد تو من بال و پرم سوخته
چشم حرامی به حرم دوخته
بعد تو زینب سرِبازار رفت
خسته دل و بی کس و بی یار رفت
علم بزن علمدار حسین
که بعد تو عزاداره حسین
به خیمه نیست کسی منتظر
اب بیا سپهدار حسین
تا روز قیامت به سر خان تو هستیم
تا روز قیامت همه مهمان ابالفضل
یک روضه ی تو رزق دو دنیا میشه وقتی
روضه بگن از مشکِ به دندان ابالفضل
ای اهل حرم میرو علمدار نیامد
سقای حسین سید و سالار نیامد
هر چی که شنیدیم هر چی گفتیم و نوشتیم
اندازه ی یک ذکر تو به کار نیامد