وحید امیری قفس

هوای این خونه ابری تر از اونه که فکرشو کردی،
راهی رو رفتی که دیگه نمی تونی این راهو برگردی
حال و هوای من غمگین شده مثلِ روزای بارونی،
هرچی بگم انگار مفهومِ این دردو تو هم نمی دونی
جایِ خالیِ تو بغضمو شبونه سمتِ گریه می کِشه
چرا نباید آخه آرزوت با آرزوی من یکی بشه،
یجوری رفتنت منو شکست که حسِّ هردومون عوض شده
یا عشقِ من برات یه جاده بود یا عشقِ تو برام قفس شده
از وقتی که رفتی روزامو به سختی شب می کنم بی تو
میمیرم از فکرِ اینکه نمی بینم چشمای مِشکیتو
فرقی نمی کنه این زندگی با مرگ هرلحظه آماده م
عینِ خیالت نیست پایِ تو و عشقت دنیامو می دادم
جایِ خالیِ تو بغضمو شبونه سمتِ گریه می کِشه،
چرا نباید آخه آرزوت با آرزوی من یکی بشه
یجوری رفتنت منو شکست که حسِّ هردومون عوض شده
یا عشقِ من برات یه جاده بود یا عشقِ تو برام قفس شده