امیر محم چته بیب

چِتِه بِیبی؛ چرا توو خودتی هِی ؛ چرا ؟ خودخوری میکنی ؟ چرا ؟ چِهرَتو‌ اَخمالو میکنی ؟ ؛
چیزی شده ! اگه بگو بهم، منو تو که نداریم
قَضیَرو، حَلِش میکنیم حِرص نخور بیخودی
نَبینَم تلخ بشی بِری تو خودت
کم حرف بشی؛ مِلوو بشی؛ نمیاد بهت
این آدم انرژی میگیره ازت، انگار رو کُ کِه .
آخه؛ باتو، خوبه حالَمم
دور میشم ؛ از اضافه کاریام من
سَرِت که رو شونَمه ؛ ریلَکسِه، فازم
رنگِ چشمات ؛ منو یادِهِ تیلِه‌هام میندازن
کارِس :
نه نه ؛ نداره ؛ فِیسِت کُپی نداره
لبخندتم دوسدارم ، اینم هرکی نداره
میدونی خودت بحثِتو جُداست با بقیه
نه دیگ تو اون آدمی نه من مثل بقیه
ورس ۲ :
بیدار تا ۳ صبح ، چشما خونی ؛ گُلِ سُرخ
دوتا خُل وضع عین نُرمَن؛ ولی‌خب‌کَلِه پُر
آی اِیت زیرِ پام ؛ طلایی ، رُخ پارتنر کُش
تکراری شد‌مَپِ این‌شهر‌انقد کردیم‌ دُر دُوور
بگو؛ نمیرم از یادت من
بگو ؛ چقد میخوای خاطر منو ؟
چیزی نگو از جدایی پَلوم
نمیزارَم بَد کنی، حالِ خوبِ منو
بگو نمیرم از یادت من، بگو‌چِقد میخوای خاطر‌منو
چیزی نگو از جدایی پَلووم،نمیزارم بَد کنی حالِ خوبِ منو
کارِس :
نه ، نه ، ندارِه ؛ فِیسِت کُپی ندارِه
لبخندِتم ، دوسدارم ، اینم هرکی ندارِه
میدونی خودت بحثِتو، جُداست با بقیه
نه دیگ ، تو اون آدمی نه من مثل بقیه