حمیدرضا طالب نظری یه آهی

دلم بی هوای تو نابود می‌شه
هوای اتاقم مه‌آلود می‌شه
مه‌آلود جوری که گم می‌شه لب‌هام
که گم می شه دلتنگی نیمه شب‌هام
هنوزم به یاد روزایی که رفته
یه شاخه گلِ رز توو دستای باده
با آرامشت دل بریدی که قلبم
به هر کی که آرومه بی‌اعتماده
یه راهی ! که فکر رسیدن نداری
یه آهی !  که حتی کشیدن نداری
که گم می‌شه حتی صدای نفس‌هام
که یادم نمی‌مونه چن ساله تنهام