مرتضی جوانبخت مهتاب

تو خوش رقصی شبیه باد صحرا
که هر جوری بگی میرقصه سازم
چه رویایی تو خواب امشبت هست
بگو فرداتو اون رنگی بسازم
تو زیبایی شبیه عکس ماهی
که روی سینه دریا سواره
شدم اون کشتی مستی که هر موج
منو سمت چشای تو میاره
منو از ظلمتم بیرون کشیدی
شب مهتاب داری تو نگاهت
من از تو پر شدم از تو که مهتاب
قسم خورده به چشمای خمارت
نقابم رو گرفتی تا حقیقت
از این اینه با من روبرو شه
گذاشتی نقطه پایان دردو
که با تو قصه زیباتر شروع شه
فقط ما باشیم و تصویر دریا
که تو این قاب دنیارو بسازیم
تو عشق دادی بهم تا تو حقیقت
یه چیزی جنس رویا رو بسازیم
تموم سهمم از دنیا رو میدم
یه لبخند از لبای تو بگیرم
چه مرگ زندگی بخشی که روزی
برای خنده های تو بمیرم