مهدی ام 2 اغما

گریم از جنگ بی ثمر ترم
روی سیگنال مغز از تو تبرترم
گریم سیل کل شهرو ببره از کل سردمدارا بیخبرترم
بی وطن تر از اونی که طردم از خاکم
نیومد سر بیرون از لاکم
چاله هارو پر مانع هارو رد با یه
حال بد تنم خورد به چاه کن
اگه هیشکی دورم از فاز بد به دور نبوده
صدت گرو صفرم حراج معرفت رکودِ
روحم پله بود بی علت سر سبز رو به سقوط
جلو شهر پر از قاضی بدون نبض من سکوته
نشکن این دیوار سد سیل و موج تلاطم
که هر قطره غریزم بارور مغز برا طعمه
هنوز رنگ تیره بوم تکامل نقش هامه
هنوز هنوز شیون شیطان زیر گوشامه..
گاهی وقتا مسه نقش های بوم سادم
گاهی وقتا هیچ جوره نرفت از یادم
اگه رفتم تو شعله اغما چون
همنفس هام حکم لخته رو مغزن
تف به دم های دروغینش
دیگه دنیای وارونه رفته رو مغزم
دنیا ضربه زد دلخوش آتی شدم
هرچی سنگ زد معمار ذاتی شدم
جای خالق با خلقش قاطی شدم
مسه زندونی بی ملاقاتی شدم
مات میشدن رنگا از چشم ماتم
خواستم دنیارو نبینم از چشم ماتم
من تو تشخیص بد و بد بی ثباتم
که از چشم تو کشتی بی نجاتم
انسانیم یه باگ تکامل واسه شستن
حق واسه چپاول
واسه زیستن بی علتت
به یغما بردن روحت بی منته
گاهی آدمی به ادامه بی رغبته
گاهی خدا وقت خلقش بی دقت
گاهی واسه روح زخمیم پرستارم
من از طبیعت درنده طلبکارمگاهی وقتا مسه نقش های بوم سادم
گاهی وقتا هیچ جوره نرفت از یادم
اگه رفتم تو شعله اغما چون
همنفس هام حکم لخته رو مغزن
تف به دم های دروغینش
دیگه دنیای وارونه رفته رو مغزم