فرهاد برومند گل غم

حال و روز مرا, که نمیدانی
چه بگویم من , تو نمی مانی
جان من را برد , تب چشمانت
اسمان دلم , مانده بی ماهت
در هوایت بی قرارم بی قرارم من
من چرا بی عشق تو ارام ندارم , ندارم من
دل سپردم من به دریا اما افسوس برکه ای دیدم
بی تو تنها ماندم و از باغ عشقت گل غم چیدم
می خواهی از نگاه من , اشک سردم , چشم بپوشانی
تا کی باید به جای من در کنارت غریبه بنشانی
قلب بیمار من , تاب ندارد دگر
در همین شب ها بی تو می میرد اخر سر
ان شبی که حتی برگشتت ندارد اثر
در هوایت , بی قرارم بی قرارم من
من چرا بی عشق تو ارام ندارم ندارم من
دل سپردم من به دریا اما افسوس برکه ای دیدم
بی تو تنها ماندمو از باغ عشقت گل غم چیدم