نویان بند گیسو

دل نخواهد نگاهت برود از یادش
توهمانی ک جهانی بکشد فریادش
دگر از عشق چ خواهی ک عارم ببرد
ک اگر یک صنمی هست دهی بر بادش
خدایی از این دل مگر عاشقو دیوانه ترم هست
نفس در خیالت منو باده دراین جامتو سرمست
مرنجان دلم را غریبانه گذشت کار من از کار
توان دل ربائی ک آنی ب دلم رخنه کند یار
الهی بیایی ک این حال پریشان ب سر آید
رسد تا بجایی ک از دولت خوبان خبر آید
ب گیسوی تو بند است ب ابروی تو سرمست وجودم وجودم
مرا شرم بچشمانو فدایت ز دلو جانو برایت برایت
خدایی از این دل مگر عاشقو دیوانه ترم هست
نفس در خیالت منو باده در این جامتو سرمست
مرنجان دلم را غریبانه گذشت کار من از کار
توان دل ربائی ک آنی ب دلم رخنه کند یار