علی احمدی دلقک تنها

منم قایق بی دریا
شبیه دلقکى تنها
شدم اسیر یک پوچی
اسیر صد هزار آیا
منم یه فرصت مسموم
مثه سیبِ گناه کرده
مثه یه بختک سنگین
که پروانه رو مار کرده
کجا بودى زمانى که
من از تو انتظار داشتم
از این دنیا و بى رحمیش
با تو قصدِ فرار داشتم
کجا بودى زمانى که
چشام همبغض بارون بود
قطار سوت میکشید از دور
سرم بارِ چمدون بود
کجا بودى تو نوش دارو؟
چرا همدستِ مرگ بودى
چطور یه مرده رو کشتى
تو که حامىِ برگ بودى
کجا بودى غزل بانو؟
چرا شعرامو سوزندى
ولى شاعر نمى میره
هنوز برام عزیز موندى