پیمان قلی پور صبح قشنگ

نه شادی نه لبخندو فهمیده و
نه میتونه حتی تظاهر کنه
کسی که تو بغض قفس پا گرفت
نمیتونه اوجو تصور کنه

لباسای پاره یه روی سیاه
که از دود و دم رنگشو باخته
ببین سختیا از یه ماه تمام
عجب چهره ی درهمی ساخته

یه صبح قشنگ چشم به راه توئه
یه خورشید تازه لب پشت بوم
دیگه رو سرت ترس شلاق نیست
تو بیدار میشی از این خواب شوم

چه زجری کشیدی تو کابوس شب
تو قلبم دل خستتو جا کنی
چه زجری کشیدی با سمت خودت
چشای همه مردمو وا کنی

داره سخت میجنگه با زندگی
واسه رد ‌شدن از شب پیش روش
توی شهر خیلی از این بچه هاست
که نقش یه مردو کشیدن به دوش

یه صبح قشنگ چشم به راه توئه
یه خورشید تازه لب پشت بوم
دیگه رو سرت ترس شلاق نیست
تو بیدار میشی از این خواب شوم