مهدی عزیزی قصه تقدیر

تو می روی
این قصه‌ی تقدیر نیست
به پای دیوانه مگر زنجیر نیست
تو می روی
این جاده بی پایان بماند
برای دل‌ بردنت هنوزم دیر نیست
امید آخر من ، تمام باور من
عزیز همسفرم
قفس شده جهانم،گرفته آسمانم
شکسته بال و پرم
تو می روی
تا خانه‌ام از جان بیفتد
هر لحظه زیر پلک من باران بیفتد
تو می روی
بن بست باشد آرزوهام
تا این دل بیمارم از سامان بیفتد
امید آخر من ، تمام باور من
عزیز همسفرم
قفس شده جهانم،گرفته آسمانم
شکسته بال و پرم