سامان جلیلی حیف

حیفه روزایه رفته حیفه روزایه با تو
گفته بودم نباشی غصه میگیره جاتو
انتظاری ندارم از تو که داری میری
فکرشو میکردم یه روز دل خوشیمو بگیری
فکره دنیایه بی تو فکره عمری که میره
گفتی بودی که هرگز من رو یادت نمیره
خونده بودم من از چشات داری دل میکنی
حالا که سوختم من به پات حرف رفتن میزنی
گفت دلم پیش کسه دیگس، حقیقت اینی که میگس
همیشه میدیدم پیشه من نیست یادش، نگفته بود میخوادش
رفت همون شد که خودش میخواست، ولی خاطرهاش اینجاست
تنهایی میگیره همه ی دنیامو، به کسی سپرده جامو
بعد دل کندن من این که خواستی جداشی
فکرش عینه عذابه باکی میتونی باشی
تو قسم خورده بودی که منو درکم کنی
چشمامو میبندم به روت بهتره ترکم کنی
گفت دلم پیش کسه دیگس، حقیقت اینی که میگس
همیشه میدیدم پیشه من نیست یادش، نگفته بود میخوادش
رفت همون شد که خودش میخواست، ولی خاطرهاش اینجاست
تنهایی میگیره همه ی دنیامو، به کسی سپرده جامو