رضا صادقی من یه مردادیم

یه مردایدم با یه عالم غرور یه کوهم که پیشه کسی خم نشد
یه زخمایی تو سینمه که برات به جز عشقه تو چیزی مرهم نشد
شبه تویه موهاتو من دلخوشم که این خونه با چشم تو روشنه
یه مردادیم عاشقه پر زدن مگه عشقه تو سر به زیرم کنه
منم پادشاه همه دردها کنارم که نه جات تو قلبمه
نه این تاجو تختو نه این زندگی جهانو بگیرم واسه تو کمه
منم پادشاه یه مرز بزرگ یه مرزی که اندازه ی شونته
کدوم جنگو باید ببازم بهت که ثابت بشه قلبه من خونته
من یه مردادیم من یه مردادیم