امیر زهی زخم کهنه

غیر ممکن برم
غیر ممکن که تنهات بذارم
نفسم در نمیاد
ولی میدونی چه قدر دوست دارم
واسه تنها موندنات منو ببخش
چجوری میتونی کوهی از دردو رو دوشت بکشی
می مونم تا آخرش
نمی ذارم که شکسته تر بشی
اگه بد بودم باهات منو ببخش
می دونم چه حالی داری
بعد از اون همه شکست
می دونم دلت گرفته از شرایطی که هست
زخم کهنه تو ببند
زخمت فریاد کن
تا ابد پیشت می مونم
بهم اعتماد کن
تو دلت خالی شده می فهمم
کی ازت اون همه امید گرفت
طاقت این همه داغ ندارم
آه کی دامن خورشید گرفت
مثل ماهی جدا مونده از آب
بی تو غربت منو میکشه یه روز
بمیرم برات که با این همه زخم
می ذاری تکیه کنم بهت هنوز