جاوید افکار حریر خیال

 
چگونه خسته ام امشب
من از تمام خودم
سکوت خانه گرفته
مرا به دام خودم
فضای جاده چه سرد است
در نبودن تو
کجا رسم من از این
غصه ی مدام خودم
ببین که ایینه ها میکشد هوای تو را
میان خانه رسیده همه به شام خودم
به روزها که رسیدن تا به دامن شب
شراب کهنه ی غم ریخته به جام خودم
منو حریر خیال تو در عبادت دل
رقم زدم نگهت را به هر کلام خودم
دلم‌ گرفته ز اندوه روزگار چنان
کبوترانه پریدم دگر ز بام خودم