مجید ادیب دانشگاه

زل میزنم سه ی شب ، به یه عکس ، با یه دل تنگ ، چشمام بشه تر
هنوزم دنبال تو میگرده توو تاریکی شب انگار دل من
یه سری آدم مفت برو دیدم مقابل خودم گفتن چته مرد ؟
همشون میدونستن تو غم محاصره شدم خوردم به یه سنگ
نخوردن به یه درد ، تو چند لحظه ی بعد
دنبال سوده خودشون ، منم که زل زدم با این چشمای خسته به در
من به هر کی خوبی کردم با یه پشت پا منو انداخت رو زمین
ولی من خیلی غد تر از این حرفام الان اشکامو نبین
آدما میپرستن مرده هارو
خیلیا خالی کردن پشت مارو
کسیم که از رفیقا خورده نارو
ولی از دست ندادم پشت کارو
خستم از حرفای صد تا یه غاز
پاهام اسیره برفاو سرمای راس
انگار دیگه رگام خون نداره سردمه حتی با پالتو و صد تا لباس
از هر راهی رفتی تو غمه باز رسید
انگار تو اونی بودی که زده گاز به سیب
سه شیفت میری سرکار،بعد این همه سال
یکی اومده تو زندگیت
پولی نمیمونه اجاره سر ماه بدی
ولی اون بزرگ شده تو پرکاه،سرحال
تو دنبال یه درباز ،بعدکار
همیشه پیاده لب جاده ای
تو خدا نیستی به همه بال بدی
یهو یروز میبینی رل زده باهاش یکی
زندگی پره تله هاس ببین
تو موندی الان با یه سرداغ،بدفاز
این از شانس بد ماس
هر چی بهش حال دادی گفت کمه باز
بخاطرش گذشتی تو از لباس خودت
ولی اونم رفت همین اول کار
پولو باید بکشی بیرون از زیر پاهای فیل
نمیتونی بری پی لباس تو بازار کیش
واسه خرید داروهای بابای پیرت
تو بازار سیاه دارو باید آواره شی
تو دستهای مادره تو نیس جواهرو طلا
هر چی داد زدی خدا جوابتو نداد
یکم قوی تر بجنگ با اینکه
اوضاع مملکت خوب نیس برای تو الان
زل میزنم سه ی شب ، به یه عکس ، با یه دل تنگ ، چشمام بشه تر
هنوزم دنبال تو میگرده توو تاریکی شب انگار دل من
یه سری آدم مفت برو دیدم مقابل خودم گفتن چته مرد ؟
همشون میدونستن تو غم محاصره شدم خوردم به یه سنگ
آدما میپرستن مرده هارو
خیلیا خالی کردن پشت مارو
کسیم که از رفیقا خورده نارو
ولی از دست ندادم پشت کارو
دانشگاه ها کثیف تر از فاضلابن
هیچ فایده نداره تحصیل واسه آدم
اینجا خراب شدن سالماشم
مدرکو میخوام چیکار ببرم واسه خالم؟
استاده میکنه به دختره نگاه هیز
میگه عزیزم واسه سوالا پول چرا بدی
جواب سوالارو میخوای باید بیای پیش من
دختره فریب میخوره از روی سادگیش
بیچاره پدر پیر که شب کاره
خط های صورتش کلی حرف داره
هزار تا سودا و یه سر داره
ای بابا این خدام چقدر صبر داره
رفته به جنگ شیر نر، بی سپر
دورش پره آدم حیله گر
چشماش میشه تر
صاحب کاره بی صفت ، خیره سر
این وسط اجاره خونم شده کیره خر
چی به سرش اومده دیگه دیره پس
زمونه معلم بدیه و میده درس
چه طعم تلخی میده ترس
تیره تر میشه روزاش روش میذاره تاثیر بد
هر چی میدویه گیره باز کارش
میره زیر بار کنایه های صاحب کارش
دخترش تنها تو شهر غریب
بازم عقب افتاده اجاره ی خوابگاهش