مصطفی خانی فانوس

وقتی پاییز که شد رفتش
حسی نمونده بود تو قلبش
این ها همش یه درده
این ها همش یه درده
صدای شُر شُر بارون
یکی اینجا از لحظه هاش جا موند
کاشکی بازم برگرده
کاشکی بازم برگرده
پابندم ولی چشمم و روی چشمای تو می‌بندم
دلم آتیشِ ولی بازم تو قصه هام می خندم
من یه بازندم
پابندم ولی چشمم و روی چشمای تو می‌بندم
دلم آتیشِ ولی بازم تو قصه هام می خندم
من یه بازندم
باید گذشت از حرف دل وقتی صدام نمیرسه
هرچی بدی کردی بهم نوش جونم دیگه بسه
فکر فراموشی تو همیشه کابوسم بود
نور چشات توی شبام همیشه فانوسم بود
یادش بخیر دستای تو آرامش جونم بود
پابندم ولی چشمم و روی چشمای تو می‌بندم
دلم آتیشِ ولی بازم تو قصه هام می خندم
من یه بازندم
پابندم ولی چشمم و روی چشمای تو می‌بندم
دلم آتیشِ ولی بازم تو قصه هام می خندم
من یه بازندم