آرش اسماعیل زاده فالِ عشق

 
نمیدونی چه حالی داره هرشب
دلی که دست تنهایی اسیره
تو تنها آرزوشی و بجز تو
محاله باکسی آروم بگیره

نمیدونی تموم مردم شهر
من و با بوی عطرت میشناسن
کنار من تو وقتی راه میری
همه مثله خودِ من بی حواسن

بدونِ تو جهانم سوت و کوره
خلاصه میشه دنیام توو نگاهت
اگه تو نوربخشِ زندگیم شی
شب و حل میکنم توو چشم ماهت

اگه تو نوربخشِ زندگیم شی
دلِ دیوونه دامن گیر میشه
میونه قهوه چشمای نازت
میدونم فالِ من تعبیر میشه

کسی از حالِ خوبم باخبر نیست
اگه مستِ شرابِ خنده هاتم
دلِ دیوونمو آباد کردی
نفهمیدی خرابِ خنده هاتم

تو کاری کردی که بیرون نمیره
هوای بودنِ تو از سره من
هنوزم زنده هستم بانفسهات
شده عشقت تمومِ باور من

بدونِ تو جهانم سوت و کوره
خلاصه میشه دنیام تو نگاهت
اگه تو نوربخشِ زندگیم شی
شبو حل میکنم توو چشم ماهت

اگه تو نوربخشِ زندگیم شی
دلِ دیوونه دامن گیر میشه
میونِ قهوه چشمای نازت
میدونم فالِ من تعبیر میشه