عباس محمدی باغملایی و شایان محمدی باغملایی میراث

ای ماه بلند من،ای روشنیه زیبا
هر دل که حریمت شد،حالش چه تماشاییست
آواز بلند من، اسم تو رو بردن شد
با تو همه چی مولا بی وقفه چه رویاییسیت
بابا تو بهم گفتی، از مرد بزرگی که
در راه خدا حتی شش ماهه پسر داده
گفتی که به یادش باش هر لحظه و هر جایی
این طفل صغیر جان را در راه پدر داده
من ماه محرم هات، عاشقتر و شیداتر
مشکیِ تو می پوشم ،محزونِ عزاهاتم
هر بار که ازت گفتم، دستم رو گرفتی باز
راه تو همش نوره، من محتاج دعاهاتم
تو راهو نشون میدی، راهی که خدا اونجاست
با بردن اسمت هم، توو قلب من عاشوراست
هر ماه صفر گویی، سیلابی ز غم داره
در ماتم آل الله ، ماتم کده پابرجاست
زیر علمت هستم تا وقتی نفس دارم
شوق اربعین دارم، من نوکر اربابم
اربعین و دلتنگیت، تا وصل تو بیتابم
هم داغ حسن دارم، هم داغ رضا، بابا
از حزن رسول دین، غمدیده و غمبارم