امیرحسین حدادی صندلی

میشینم رو به روی جای خالیت
دوباره به خودم امید میدم
میگم حتما دوباره دیر کردی یا این که من زیادی زود رسیدم
بگو سر میزنی امشب بخوابم
تا وقتی که نیایی خوابی ندارم
منو شاید تو تاریکی نبینی چراغ خونرو روشن میزارم
نمیخوام از خیال تو رهاشم
نمیخوام اصلا عین عاقلاشم
از اینجا لحظه ای بیرون نمیرم
میترسم که بیایی خونه نباشم
صداتو جا گذاشتی تو اتاقم
هنوزم خندهای تو همینجاست
به غیر از جای خالی و نبودت
همچیمون درست عین قدیماست
فقط تو خواب دستاتو میگیرم
تو بیداری بهت دسترسی نیست
میشینم رو به روی جای خالیت
هنوز این صندلی جای کسی نیست